Dawid

kazus singular dual plural
nominatiw Dawid Dawidaj Dawidojo
genitiw Dawida Dawidow Dawidow
datiw Dawidej Dawidomaj Dawidam
akuzatiw Dawida Dawidow Dawidow
instrumental z(e) Dawidom z(e) Dawidomaj z(e) Dawidami
lokatiw po Dawidźe po Dawidomaj po Dawidach
wokatiw Dawidźe, Dawido Dawidaj Dawidojo

Ortografija

Dźělenje słowow:

Da·wid, lokatiw Da·wi·dźe

Wurjekowanje

MFA: ['dau̯ʲid], lokatiw ['dau̯ʲiʥɛ]
Słuchowe přikłady:

Semantika

Woznamy:

[1] mužace předmjeno

Skrótšenki:

[1] D.

Pochad:

[1] wot laćonskeho, wot hebrejskeho předmjena דוד (David) [dɔːˈviːð] = lubowany, z přenjesenym woznamom lubowany Boha

Warijanty:

[1]

Žónske formy:

[1]

Hyperonymy:

[1] předmjeno, mjeno

Hyponymy:

[1]

Kolokacije:

[1]

Přikłady:

[1] Hólčk Dawid hordemu so stupi hobrej, hdyž wójsko cyłe měješe so zdala; hólčk Dawid z dowěru a z dušu dobrej sća hłowisko a wumó lud a krala. (Jakub Bart-Ćišinski) [1]
[1] Ow klučo krala Dawida, kiž zamka a kiž wotwěra, přińdź, wuwjedź z jastwa ćmoweho. (Marja Kubašec) [2]
[1] Tuž so Dawidej hišće wjace synow a dźowkow narodźi. (Stary zakoń) [3]
[1] Tam wostachu woni tři dny, jědźachu a pijachu z Dawidom. (Stary zakoń) [3]
[1] A Jonatan zwjaza z Dawidom zwjazk, přetož lubowaše jeho kaž sebje samoho. (Stary zakoń) [3]
[1] Jahwe, Božo, njech so twoje słowo na mojim nanje Dawidźe zwoprawdźi! (Stary zakoń) [3]
[1] Nětko hladaj za swojim domom, Dawidźe! (Stary zakoń) [3]
[1] Wróć so, mój syno Dawido! (Stary zakoń) [3]

Rěčne wobroty:

[1]

Wotwodźene wopřijeća:

[1] dawidska hwězda; Dawidowe/~a/~y

Znaći nošerjo mjena:

[1] Dawid Statnik

Přełožki

wobdźěłać
Zapadosłowjanske předmjena
wobdźěłać

Referency a dalše informacije

[1] Čěska wikipedija: David
[1] Němska wikipedija: David
[1] Pólska wikipedija: Dawid
[1] Słowjenska wikipedija: David
  1. Jakub Bart-Ćišinski: Zhromadźene spisy. Zwjazk 4. 1900. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
  2. Marja Kubašec: Alojs Andricki. Budyšin: Domowina, 1967. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Swjate Pismo: Stary zakoń. I. Stawizniske knihi, Budyšin 1976. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de