Měrko
Měrko (hornjoserbšćina)
wobdźěłaćkazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | Měrko | Měrkaj | Měrkojo |
genitiw | Měrka | Měrkow | Měrkow |
datiw | Měrkej | Měrkomaj | Měrkam |
akuzatiw | Měrka | Měrkow | Měrkow |
instrumental | z(e) Měrkom | z(e) Měrkomaj | z(e) Měrkami |
lokatiw | po Měrce | po Měrkomaj | po Měrkach |
Ortografija
Dźělenje słowow:
- Měr·ko
Wurjekowanje
- MFA: ['mʲɪʀkɔ], lokatiw ['mʲɪʀcɛ]
- Słuchowe přikłady:
Semantika
Woznamy:
Dalše wujasnjenja:
- [1]
Skrótšenki:
- [1] M.
Pochad:
Warijanty:
- [1] Měrk; a) Měrosław; b) Měrćin; c) Bohuměr, Česćiměr, Jaroměr, Luboměr, Ludoměr, Radoměr, Wjeleměr a druhe
Žónske formy:
Hyperonymy:
Hyponymy:
- [1]
Kolokacije:
- [1]
Přikłady:
- [1] „Měrko a Milka stej jara pěknje skót pasłoj.“ „Nó, to mje jara wjeseli“, nan chwaleše. (Marja Kubašec) [1]
- [1] Měrko bě lědy swój wobmasał, hdyž so z radosću wšón zapyri. (Marja Kubašec) [1]
- [1] Měrko stupa do wobhrody. (Jakub Bart-Ćišinski) [2]
- [1] Ja mojeho Měrka, mojeho tak sprawneho dobreho Měrka z cyłej, haj z cyłej mojej dušu lubuju, a na mojich druhich lubych swójbnych tež z horcej lubosću wisam; ale při tym wšěm je mi wutroba tež stajnje ćopła we žiwej lubosći k mojej narodnosći. (Arnošt Muka) [3]
- [1] „Zo so mać njeby přeco wo swój kuchinski nóž bojeć trjebała, Měrko!“ (Marja Kubašec) [1]
Rěčne wobroty:
- [1]
Wotwodźene wopřijeća:
- [1]
Znaći nošerjo mjena:
- [1]
Přełožki
wobdźěłaćZapadosłowjanske předmjena
wobdźěłać
|
Wšitke
wobdźěłaćReferency a dalše informacije
- [1] Čěska wikipedija: Mirek
- [1] Němska wikipedija: Mirko
- [1] Pólska wikipedija: Mirko
- [1] Słowjenska wikipedija: Mirko
Nóžki
wobdźěłać- ↑ 1,0 1,1 1,2 Marja Kubašec: Bosćij Serbin. Dźěl 1. Budyšin: Domowina, 1963. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Jakub Bart-Ćišinski: Zhromadźene spisy. Zwjazk 7. 1875. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Arnošt Muka: Prawja serbska dźiwadłowna zběrka. Budyšin: Maćica Serbska, 1897. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de